Łapówka była bardzo dumna ze swojego dzielnego Lancelota. Była dumna zwłaszcza z jego lustrzanki i pozycji przy ekspresie do kawy. Wiedziała też, że posiada najwyższy stopień w tajemniczych sztukach walki o niepokojącym brzmieniu "kapuera", czy jakoś tak. Może chodziło o jakiąś inną sztukę, tego nie była pewna, ale, nie miało to większego znaczenia. Ważne było to, że Lancelot podróżował po świecie, biorąc udział w tajnych turniejach walk dla prawdziwych menszczyzn.
Niestety, sprawność w posługiwaniu się pięściami, nogami i dyńką, nie szła w parze z lotnością umysłu. Wprawdzie Lancelot uważał ( i uważa nadal ) się za błyskotliwego interlokutora ( i to na każdy temat ), rzeczywistość jednak, jasno pokazywała, że jest on obiektem raczej uprzejmie okazywanego lekceważenia i politowania, niż szacunku i podziwu dla jego bystrości. Innymi słowy, jego rozmówcy po protu mieli z niego polewkę i, nierzadko wykorzystywali jego otężałość umysłową, dla wpuszczania go w różnego rodzaju sytuacje, śmiejąc się później z niego, kiedy się zagmatwał i rozpaczliwie póżniej bełkotał, próbując się wywikłać z tych niecnych pułapek. Wiem, to nieładnie. To przecież nie była jego wina. Po prostu jest taki, jaki jest, a robienie sobie szyderstw z jego ułomności, jest po prostu niegrzeczne.
cdn
as soon as possible
:)))
Komentarze